ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΗΝΥΜΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ ΠΟΤΕ!!!

Η γυναίκα μου μού πρότεινε να βγω με άλλη γυναίκα. ‘Γνωρίζεις πολύ καλά πως την αγαπάς’ μου είπε μια μέρα ξαφνιάζοντάς με. ‘Η ζωή είναι πολύ σύντομη, αφιέρωσέ της χρόνο.’ ‘Μα εγώ ΕΣΕΝΑ αγαπώ’ της είπα έντονα. ‘Το ξέρω. Εξίσου όμως αγαπάς κι εκείνη.’ Η άλλη γυναίκα, την οποία η γυναίκα μου ήθελε να επισκεφθώ, ήταν η μητέρα μου, χήρα εδώ και χρόνια. Όμως οι απαιτήσεις της δουλειάς και των παιδιών με ανάγκαζαν να την επισκέπτομαι αραιά και που.’ Εκείνο το βράδυ της τηλεφώνησα και την προσκάλεσα έξω σε δείπνο και μετά για κινηματογράφο. ‘Τι συμβαίνει; Είσαι καλά;’ με ρώτησε. Η μητέρα μου είναι από τους ανθρώπους που εκλαμβάνει ένα νυχτερινό τηλεφώνημα ή μια αναπάντεχη πρόσκληση ως αρχή κακών μαντάτων. ‘Νόμιζα πως θα ήταν καλή ιδέα να περνούσαμε λίγο χρόνο μαζί’ της απάντησα. ‘Οι δυο μας μόνοι… Τί λες;’ Σκέφθηκε λιγάκι και απάντησε: ‘Θα το ήθελα πολύ.’ Εκείνη την Παρασκευή, καθώς οδηγούσα μετά το γραφείο για να πάω να την πάρω, αισθανόμουν περίεργα. Ήταν ο εκνευρισμός που προηγείται ενός ραντεβού… Και πώς τα φέρνει η ζωή, όταν έφθασα στο σπίτι της, παρατήρησα πως και η ίδια ήταν φοβερά συγκινημένη! Με περίμενε στην πόρτα φορώντας το παλιό καλό παλτό της, είχε περιποιηθεί τα μαλλιά της και ήταν ντυμένη με το φόρεμα με το οποίο είχε εορτάσει την τελευταία επέτειο του γάμου της. Το πρόσωπό της χαμογελούσε, ακτινοβολούσε φως, όπως το πρόσωπο ενός αγγέλου. ‘Είπα στις φίλες μου ότι θα βγω με το γιο μου και όλες τους συγκινήθηκαν’ μου είπε καθώς έμπαινε στο αυτοκίνητό μου. ‘Δεν μπορούν να περιμένουν μέχρι αύριο για να μάθουν τα πάντα για τη βραδυνή έξοδό μας.’ Πήγαμε σε ένα εστιατόριο όχι από τα καλά, αλλά με ζεστή ατμόσφαιρα. Η μητέρα μου με έπιασε από το μπράτσο σαν να ήταν ΄Η Πρώτη Κυρία της χώρας.΄ Μόλις καθήσαμε, έπρεπε εγώ να της διαβάσω τον κατάλογο με τα φαγητά. Το μόνο που ΄έπιαναν΄ τα μάτια της ήταν κάτι μεγάλες φιγούρες. Μόλις έφθασα στη μέση του καταλόγου, σήκωσα το πρόσωπό μου. Η μαμά μου καθόταν στην άλλη άκρη του τραπεζιού και με χάζευε. Ένα νοσταλγικό χαμόγελο πέρασε από τα χείλη της. ‘Εγώ ήμουν αυτή που σου διάβαζε τον κατάλογο, όταν ήσουν μικρός, θυμάσαι;’ ‘Ήρθε η ώρα, λοιπόν, να ξεκουραστείς και να μου επιτρέψεις να σου ανταποδώσω τη χάρη’ απάντησα. Κατά τη διάρκεια του γεύματος είχαμε μια ευχάριστη συζήτηση, τίποτα το εξαιρετικό, απλά το πώς περνάει ο καθένας μας κάθε μέρα. Μιλούσαμε για ώρες, που τελικά χάσαμε την ταινία στον κινηματογράφο. ‘Θα βγω μαζί σου την επόμενη φορά, αν μου επιτρέψεις να κάνω εγώ την πρόταση’ μου είπε η μητέρα μου καθώς την επέστρεφα στο σπίτι. Την φίλησα, την αγκάλιασα. ‘Πώς πήγε το ραντεβού;’ θέλησε να μάθει η γυναίκα μου μόλις μπήκα στο σπίτι εκείνο το βράδυ. ‘Πολύ όμορφα, σ΄ευχαριστώ. Περισσότερο κι απ΄ό,τι περίμενα.’ της απάντησα. Μερικές μέρες αργότερα η μητέρα μου ΄έφυγε΄ από ανακοπή της καρδιάς. Όλα συνέβησαν τόσο γρήγορα, δεν μπόρεσα να κάνω τίποτα. Λίγο καιρό μετά, έλαβα έναν φακέλο από το εστιατόριο όπου είχαμε δειπνήσει η μητέρα μου κι εγώ. Μέσα είχε ένα σημείωμα που έγραφε: ‘Το δείπνο είναι προπληρωμένο. Ήμουν σχεδόν βέβαιη πως δεν θα μπορούσα να παρευρεθώ, κι έτσι πλήρωσα για δύο άτομα, για σένα και τη σύζυγό σου. Δεν θα μπορέσεις ποτέ σου να αισθανθείς τί σήμαινε εκείνη η βραδιά για μένα. Σε αγαπώ!’ Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα τη σπουδαιότητα του να είχα πει εγκαίρως ‘ΣΕ ΑΓΑΠΩ’. Συνειδητοποίησα ακόμη τη σπουδαιότητα του να δίνουμε στους αγαπημένους μας το χρόνο που τους αξίζει. Τίποτα στη ζωή δεν είναι και δεν θα είναι πιο σημαντικό από την οικογένεια σου. Αφιέρωσε χρόνο σ΄αυτούς που αγαπάς, γιατί αυτοί δεν μπορούν να περιμένουν. Εάν ζει η μητέρα σου ………. Απόλαυσε τη στιγμή. Εάν δεν ζει …………………….. Να τη θυμάσαι. Εάν έχεις μητέρα ……………. Προώθησε αυτό κείμενο. Αμέσως θα κάνεις κάποιον να αισθανθεί κάτι για κάποια που ξέχασε, για αυτό το υπέροχο ον που αποκαλείται… ΜΗΤΕΡΑ! Και να θυμάσαι πάντοτε: Ο χρόνος ποτέ δεν συγχωρεί! www.musicheaven.gr

Το ηλιοτρόπιο … (μια ιστορία αγάπης).

Το ηλιοτρόπιο … (μια ιστορία αγάπης). Ήταν κάποτε ένα λιβάδι γεμάτο ηλιοτρόπια … Και όλα αυτά τα ηλιοτρόπια κοιτούσαν ολημερίς με θαυμασμό τον ήλιο … Όταν ο ήλιος ήταν από εκεί, γύριζαν από εκεί. Όταν ο ήλιος ήταν από εδώ, γυρνούσαν από εδώ … Εκτός από ένα … Ένα μόνο ηλιοτρόπιο απ` όλα τα ηλιοτρόπια του κάμπου δεν κοίταζε τον ήλιο … Όταν ο ήλιος ήταν από εδώ, το ηλιοτρόπιο αυτό, κοιτούσε από εκεί … Όταν ο ήλιος ήταν από εκεί το ηλιοτρόπιο κοιτούσε από εδώ … - «Μα γιατί δεν κοιτάς κι εσύ τον ήλιο τον ακριβοθώρητο, όπως εμείς;», ρωτούσαν τα άλλα ηλιοτρόπια απορημένα … - «Και γιατί να τον κοιτώ;» - «Επειδή είναι χρυσός, επειδή λάμπει κι ανασαίνει φως.» - «Ε και λοιπόν; Χαρά στο πράγμα Ανασαίνει φως και κάτι έγινε.» - «Τι θες να πεις, δεν σ` αρέσει δηλαδή;» - «Καλός είναι, δεν λέω. Αλλά όχι και να τον θαυμάζει κανείς από το πρωί ίσα με το βράδυ. Αλήθεια δεν μπορώ να καταλάβω τι του βρίσκετε και τον κοιτάτε σαν χαζά μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει.» «Δεν είναι στα καλά του», σκεφτόταν τα άλλα ηλιοτρόπια. «Ακούς εκεί να μη θέλει να κοιτάζει τον ήλιο». Και περνούσαν οι μέρες …και όλα τα ηλιοτρόπια κοιτούσαν τον ήλιο… εκτός από εκείνο το ηλιοτρόπιο το ένα που κοιτούσε πάντα από την αντίθετη πλευρά … - «Δε μου λες; Γιατί δε με κοιτάς;» - «Άσε με ήσυχο.», είπε το ηλιοτρόπιο - «Πες μου γιατί δεν με κοιτάς;» - «Θέλεις αλήθεια να σου πω;» - «Ναι» - «Επειδή θέλω να βγαίνεις μόνο για μένα …μόνο για μένα να γελάς …να λάμπεις μόνο για μένα … Εμένα μόνο να ζεσταίνεις … είπε το ηλιοτρόπιο … Αν έβγαινες μόνο για μένα τότε ναι θα σε κοιτούσα …!!!!!!» - «Μα δε γίνεται αυτό», αποκρίθηκε ο ήλιος. «Δεν γίνεται να βγαίνω μόνο για σένα, να γελάω μόνο για σένα, εσένα μόνο να ζεσταίνω, δε γίνεται.» - «Τότε κι εγώ δε θα σε κοιτάω.» - «Μα πρέπει μικρό ηλιοτρόπιο. Θα μαραθείς αν δε με κοιτάς;» - «Και τι σε νοιάζει εσένα αν μαραθώ. Παράτα με», είπε το ηλιοτρόπιο. Δεν μίλησε ο ήλιος και το ηλιοτρόπιο κοιτούσε με πείσμα από την άλλη την μεριά … Και περνούσαν οι μέρες και άρχισε να χλομιάζει το ηλιοτρόπιο … «Είδατε;» Ψιθύριζαν τα άλλα ηλιοτρόπια μεταξύ τους. «Δεν κοιτάζει τον ήλιο και ορίστε, ιδού τα αποτελέσματα. Δεν το βλέπω καθόλου καλά. Να μου το θυμηθείτε έτσι όπως πάει, αργά ή γρήγορα θα μαραθεί». Είχε δίκιο. Κάθε μέρα που περνούσε το ηλιοτρόπιο γινόταν όλο και πιο χλωμό … Ο μίσχος, τα πέταλα του μαραινόταν, αλλά ούτε που γυρνούσε να κοιτάξει τον βασιλιά ήλιο … Παραξενεμένα τα άλλα ηλιοτρόπιο το άκουγαν να μιλάει μόνο του: «Φύγε, έλεγε δεν θέλω να σε βλέπω φύγε. Ώσπου ένα βράδυ … το τελευταίο εκείνο βράδυ … όταν όλα τα άλλα ηλιοτρόπια είχαν αποκοιμηθεί, μέσα στη νύχτα, μέσα στη σιωπή, πρόβαλε ο ήλιος …!!! Πρώτη φορά έβγαινε το βράδυ … Δεν είχε ξαναγίνει κάτι τέτοιο … Βγήκε και έδιωξε το σκοτάδι και πλημμύρισε με ένα χρυσαφένιο φως, μαγευτικό φως το όνειρο του … - «Ήρθες;», είπε το ηλιοτρόπιο. - «Ήρθα», είπε ο ήλιος. - «Μόνο για μένα;» - «Μόνο για σένα», αποκρίθηκε ο ήλιος … «έλα». Ένιωσε ανάλαφρο το ηλιοτρόπιο. Τόσο ανάλαφρο σαν να μη το έδενε η ρίζα του στο χώμα. Λες κι έγιναν φτερά τα φύλα του αφέθηκε να ανεβαίνει. Κι ανέβαινε, όλο ανέβαινε. Ήταν τόσο μαγευτικός ο ουρανός, τόσο φωτεινός ο ουρανός, δε γίνεται πιο φωτεινός, κι έφτασε κοντά στον ήλιο. Κι από εκεί ψηλά, είδε όλες τις θάλασσες κι όλα τα λιβάδια, είδε λίμνες είδε λειμώνες είδε δάση είδε ροδώνες και χώρες μαγικές και κόρφους μυστικούς και νησιά που ταξίδευαν στο κύμα, και πράσινα ποτάμια που στραφτάριζαν κι ολόλευκα πουλιά πάνω από τα βουνά τα ασημένια. - «Έλα κοντά μου», είπε ο ήλιος Το ηλιοτρόπιο πήγε κοντά - «Πιο κοντά», είπε ο ήλιος Το ηλιοτρόπιο πήγε πιο κοντά - «Κοίτα με», είπε ο ήλιος, «κοίτα με ηλιοτρόπιο. Εσένα μόνο» … είπε ο ήλιος και το άγγιξε με την ανάσα του … Κι ένιωσε την ανάσα εκείνη να το καίει σαν πυρετός … σα φλόγα να το αγκαλιάζει … σαν αστραπή θαμπωτική να το πονά κι ήταν όλα ένα χρυσάφι μέσα του ολόγυρά του … Φλόγα θαμπωτική ο ουρανός απ’ άκρη σ’ άκρη …!!! Κι ένιωσε τα φυλλοκάρδια του να ανοίγουν … να γλιστράν, να σκορπάν τα σπόρια να πέφτουν δάκρυα και βροχή στις θάλασσες του κόσμου κι όπως άγγιζαν τον αφρό όπως άγγιζαν το κύμα σπίθες χρυσές να αναπηδούν … μυριάδες ηλιοτρόπια να βλασταίνουν στη στιγμή … κύματα κι άλλα κύματα από άλλα ηλιοτρόπια χρυσά … ήλιοι λουλουδένιοι, που στραφτάριζαν ονειρικά, θάλασσες απέραντες χωρίς αρχή και τέλος ……. Είχε συννεφιά το άλλο πρωί … Δεν βγήκε την μέρα εκείνη ο ήλιος … Κατασκότεινος ο ουρανός λες να ήταν βουρκωμένος … Το ηλιοτρόπιο έγειρε στον ίσκιο του ξερό καψαλισμένο … δίχως δροσιά … χωρίς πνοή ανάμεσα στα δροσάτα ηλιοτρόπια του κάμπου … - «Τα θελε και τα πάθε», είπε ένα ηλιοτρόπιο - «Πήγαινε γυρεύοντας», είπε ένα άλλο Έτσι είπαν … Έτσι είπαν και το λυπήθηκαν … Το λυπήθηκαν επειδή κανένα τους δε μάντεψε πόσο μεγάλη ήταν η αγάπη του … κανένας δεν έμαθε ποτέ το τελευταίο όνειρο του … Ευγένιος Τριβιζάς.

Φοβάμαι τα πάντα που συμβαίνουν γύρω μου...

Υπάρχει πλέον κανένα νόημα να ευχόμαστε ευτυχισμένο το 2013 από την στιγμή που περιμένουμε την χειρότερη χρόνια ίσως από την κατοχή και μετά; Υπάρχει πλέον νόημα σε αυτή την πολιτική; Υπάρχει πλέον νόημα στην παιδεία μας; Υπάρχει πλέον νόημα στο σύστημα υγείας μας; Υπάρχει κανένα νόημα στην θρησκεία; Υπάρχει κανένα νόημα να δουλευεις; Υπάρχει κανένα νόημα να κρατάς ανοιχτό ένα μαγαζί; Υπάρχει κανένα νόημα στα σημερινά μας τραγούδια; μήπως στους φιλόσοφους; μήπως στους ποιητές; μήπως στους τύπους του τύπου; Έχει μείνει άραγε τίποτα που να μπορεί να μας δώσει το κουράγιο για την επανάσταση; Έχει μείνει πλέον κανένας καθαρός κοινωνικός οργανισμός; Και από αυτούς που αυτοκτόνησαν βγάλαμε κανένα νόημα; Από αυτούς που πεθαίνουν από την πείνα και το κρύο άραγε τι μάθαμε; Από την βαριά ιστορία μας άραγε θυμόμαστε κάτι; Μήπως αν βρέξει ευρώ θα βρούμε νόημα στην ζωή μας; Και αν ξέρουμε το νόημα της ζωής γιατί ανεχόμαστε όλα αυτά που μας σκλαβώνουν; Η μοναδική λέξη που βγάζει νόημα είναι ο ΦΟΒΟΣ !!!!!! Και όσο θα τους φοβόμαστε άλλα τόσα γεγονότα και συμπεριφορές δεν θα βγάζουν νόημα. Όσο από φόβο τους πληρώνουμε, άλλα τόσα θα τους χρωστάμε. Όσο από φόβο περιμένουμε τον μεγάλο μας ηγέτη, κάθε μέρα θα πεθαίνουμε μέσα στα κελιά μας. Όσο από φόβο δεν φωνάζουμε, άλλο τόσο η σιωπή θα μας τρώει τα σωθικά. Και αν με ρωτήσετε αν φοβάμαι, δεν θα το σκεφτώ, γιατί ξέρω πως φοβάμαι !!!!!!! Φοβάμαι το σκοτάδι που έρχεται, φοβάμαι την πείνα, φοβάμαι τα πάντα που συμβαίνουν γύρω μου. Το να φοβάμαι είναι η πιο αντρίκια παραδοχή που μπορώ να κάνω. Αλλά να σταματήσω να ζω από φόβο αυτό δεν μου το επιτρέπω. Όσο και αν φοβάμαι δεν θα τους δώσω τίποτα, μέχρι να γκρεμιστεί τελείως και όσοι ζήσουμε ας το χτίσουμε από την αρχή !!!!!!! Άκης κουστουλιδης

ΟΙ ΔΥΟ ΑΓΓΕΛΟΙ...

ΟΙ ΔΥΟ ΑΓΓΕΛΟΙ... Δύο άγγελοι που ταξίδευαν σταμάτησαν να περάσουν την νύχτα σε ένα σπίτι μιας πλούσιας οικογένειας. Η οικογένεια ήταν αγενής και αρνήθηκε στους αγγέλους να μείνουν στο δωμάτιο των ξένων της βίλας. Αντιθέτως, έδωσαν στους αγγέλους ένα μικρό μέρος σε ένα κρύο υπόγειο. Καθώς εκέινοι έφτιαχναν τα κρεβάτια τους στο σκληρό πάτωμα, ο μεγαλύτερος άγγελος είδε μια τρύπα στον τοίχο και την επισκεύασε. Όταν ο μικρότερος άγγελος τον ρώτησε γιατί, ο μεγαλύτερος απάντησε: "Τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται". Την επόμενη νύχτα οι δύο άγγελοι ήρθαν να ξεκουραστούν σε ένα πολύ φτωχικό σπίτι αλλά ο αγρότης και η γυναίκα του ήταν πολύ φιλόξενοι. Αφού μοιράστηκαν τη λίγη τροφή που είχαν, οι δύο άγγελοι κοιμήθηκαν στο κρεβάτι τους όπου μπορούσαν να έχουν μια ξεκούραστη νύχτα. Όταν βγήκε ο ήλιος, το επόμενο πρωί οι άγγελοι βρήκαν τον αγρότη και την γυναίκα του να κλαίνε. Η μοναδική τους αγελάδα της οποίας το γάλα ήταν το μόνο τους εισόδημα ήταν νεκρή στο λιβάδι. Ο μικρότερος άγγελος ήταν αναστατωμένος και ρώτησε το μεγαλύτερο πως ήταν δυνατόν και άφησε να γίνει κάτι τέτοιο. Ο πρώτος άντρας είχε τα πάντα και παρόλα αυτά τον βοήθησες, τον κατηγόρησε εκείνoς. Η δεύτερη οικογένεια είχε ελάχιστα και όμως ήταν πρόθυμη να μοιραστεί τα πάντα και εσύ άφησες την αγελάδα να πεθάνει... "Τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται", απάντησε ο μεγαλύτερος άγγελος. "Όταν μείναμε στο υπόγειο της βίλας, πρόσεξα πως ήταν χρυσός αποθηκευμένος σε εκείνη την τρύπα στον τοίχο. Μια και ο ιδιοκτήτης ήταν τόσο άπληστος και δεν είχε τη διάθεση να μοιραστεί την καλή του τύχη, σφράγισα τον τοίχο ώστε να μην μπορεί να βρει το χρυσό. Εχθές τη νύχτα καθώς κοιμόμασταν στο κρεβάτι του αγρότη ήρθε ο άγγελος του Θανάτου για την γυναίκα του, κι εγώ έδωσα στη θέση της την αγελάδα. Τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται". Μερικές φορές αυτό ακριβώς συμβαίνει όταν τα πράγματα δεν έχουν το αποτέλεσμα που πρέπει. Αν έχεις πίστη, θα πρέπει να μάθεις να εμπιστεύεσαι και να πιστεύεις ότι το κάθε αποτέλεσμα είναι πάντα προς όφελός σου. Μπορεί να μην το ξέρεις παρά μονάχα πολύ αργότερα. Μερικοί άνθρωποι έρχονται στη ζωή μας και γρήγορα φεύγουν.