Τρίτη 3 Ιουνίου 2014

TO TEΛEYTAIO MHNYMA TOY MIKΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ!!!

TO TEΛEYTAIO MHNYMA TOY MIKΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ (ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΟ ΚΑΙ ΣΤΕΙΛΤΟ ΠΑΝΤΟΥ).

Μίκης Θεοδωράκης : «Ή τώρα ή ποτέ»! Κι όταν λέω «ποτέ», το εννοώ. Γιατί εάν ο ελληνικός λαός δεν αδράξει αυτή την τελευταία ευκαιρία, θα είναι χαμένος, γονατισμένος, εξαθλιωμένος και ντροπιασμένος για πάρα – πάρα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. ϊσως και για αιώνες».

Είσαι νέος. Διάβασε καλά! Αν θες διαφώνησε, αλλά μην αδιαφορείς! Η πατρίδα εκπέμπει σήμα κινδύνου. Δεν ακούς; Ποιόν περιμένεις να τη σώσει; Ποιόν περιμένεις να σε σώσει; Κατάλαβέ το.
Η λαίλαπα του πολέμου, του ακήρυκτου πολέμου που ζούμε, είναι ανεξέλεγκτη. Ο εχθρός έχει ήδη περάσει το κατώφλι του σπιτιού σου. Όσο κοιτάμε, βέβαια, την τηλεόραση δεν το αντιλαμβανόμαστε. Δεν θα βγει, όμως, από εκεί κανένας σωτήρας…
Ο σωτήρας είσαι εσύ, γιατί η πατρίδα είσαι εσύ ! Αν κάτσεις με τα χέρια σταυρωμένα, πολύ σύντομα θα δεις τα παιδιά σου σκλαβωμένα. Θα δεις τον εαυτό σου να δουλεύει για ένα πιάτο φαΐ, δουλικά, ώρες ατελείωτες. Θα δεις την περιουσία σου να παραδίδεται στους ξένους επειδή έτσι το θέλησαν κάποιοι. Θα δεις μια Ελλάδα ανοχύρωτη να σκίζεται σε κομμάτια και να μοιράζεται στους εχθρούς της. Κι όλα αυτά επειδή δεν αντέδρασες όταν είχες τη δυνατότητα να το κάνεις.

Η ένδοξη χώρα των Ελλήνων, η ποτισμένη από αίμα ηρώων και μαρτύρων, το λίκνο της Ρωμηοσύνης, στα βάρβαρα χέρια του 4ου Ραΐχ και των συνεργατών του. Αμαχητί. Τι τραγική ειρωνεία
Έλληνα αδελφέ μας, δεν υπάρχει, πια, η πολυτέλεια της αδιαφορίας. Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για χάσιμο. Μην απελπίζεσαι. Δράσε! Μην το σκέπτεσαι άλλο, ξεσηκώσου! Τώρα. Αύριο θα είναι αργά. Η αρχή του ξεσηκωμού βρίσκεται πάντοτε, στην πνευματική αφύπνιση, στην αναζήτηση και συνειδητοποίηση της αλήθειας.

Η Ελλάδα, η πατρίδα σου, αναλογικά με την έκταση της και τον πληθυσμό της, είναι η πιο προικισμένη χώρα του κόσμου.
Mάθε, λοιπόν, ότι τα αποθέματα του υπεδάφους μας είναι αμύθητης αξίας. Η αξία του ορυκτού μας πλούτου ανέρχεται σε τρισεκατομμύρια ευρώ. Πρόσφατα, σε μεγάλη εκδήλωση που όλα τα μέσα απέκρυψαν (Ίδρυμα Κακογιάννη, 7-11-2012), ειδικοί επιστήμονες βεβαίωσαν, για πρώτη φορά σε ευρύ κοινό, ότι μόνο τα άμεσα αξιοποιήσιμα κοιτάσματα υδρογονανθράκων εκτιμώνται σε ένα τρισεκατομμύριο ευρώ.

Κι εκτός του ανυπολόγιστης αξίας, υπεδάφους μας, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η γεωγραφική μας θέση, μας καθιστά παγκόσμιο κόμβο εμπορίου. Πως η ναυτιλία μας είναι η μεγαλύτερη παγκοσμίως κι΄ η αξία του τουρισμού μιάς τέτοιας, νησιωτικής , κι όχι μόνον, χώρας είναι ανυπολόγιστη. Πως θα ανεχθείς να δεσμεύονται όλα αυτά τα έσοδα σε ένα «Ταμείο Αξιοποίησης Δημόσιας Περιουσίας» με στόχο την -ες αεί- αποπληρωμή τού μεθοδευμένα υπέρογκου χρέους; Αντιλαμβάνεσαι τώρα την έσχατη προδοσία που συντελείται; Κατανοείς γιατί οι «σύμμαχοί» μας, μας… «σώζουν» μέσω Μνημονίων από την κρίση που αυτοί δημιούργησαν;

Για να μας κατακτήσουν χωρίς να υποψιαστούμε και να καταφέρουν το μεγάλο ξεπούλημα της γης μας. Βλέπεις γιατί τα παπαγαλάκια του συστήματος κάνουν ό,τι μπορούν, χρόνια ολόκληρα τώρα, να σε πείσουν ότι όλα γίνονται «για το καλό σου»; Για να σε κατακτήσουν αδιαμαρτύρητα. Για να σε κατακτήσουν ολοκληρωτικά. Γιατί όποιος κατακτά τις συνειδήσεις, κατακτά ολοκληρωτικά.

Έκρυψαν τα όπλα, τα αντικατέστησαν με γραβάτες. Τα τάνκς, μετατράπηκαν σε απεσταλμένους της τρόικας, οι βόμβες λέγονται τώρα δάνεια. Σ” έκαναν να προσκυνάς τους Εφιάλτες σου, για μια θεσούλα στο Δημόσιο, που τώρα θα στην πάρουν. Η προδοσία μετονομάστηκε σε σωτηρία, η αντίσταση σε ανοησία. Έτσι, μεταμφιεσμένοι, «Έλληνες» και ξένοι κατακτητές απεδείχθησαν πολύ αποτελεσματικοί.

Σε έπιασαν στον ύπνο, σε κορόιδεψαν και συνεχίζουν ξεδιάντροπα να το κάνουν. Μας υποδούλωναν ενώ εμείς θαυμάζαμε τη «δημοκρατία» που μας σέρβιραν. Και θα αποθρασύνονται περισσότερο όσο τους αφήνεις. Δεν αργεί η ώρα που θα στρέψουν εναντίον του συμπατριώτη σου, όπως καλά ξέρουν να το κάνουν. Για να ισοπεδώσουν τα πάντα στον πολύπαθο τούτο τόπο, κι ύστερα να “ρθούν ως ελευθερωτές να τους δοξάσεις υπηρετώντας τους. Το ίδιο ιστορικό σκηνικό για άλλη μία φόρα.
Mην τους αφήσεις ! Θυμήσου τους αγώνες των προγόνων σου και τίμα το αίμα που χύθηκε ως τα σήμερα. Εμπνεύσου απ” το φρόνημα των αγωνιστών του Ελληνικού Έθνους.

«Να “ρθει ένας να μου ειπή ότι θα πάγη ομπρός η πατρίδα, στέργομαι να μου βγάλει και τα δυο μου μάτια. Ότι αν είμαι στραβός, και η πατρίδα μου είναι καλά με θρέφει. Αν είναι η πατρίδα μου αχαμνά, δέκα μάτια να “χω, στραβός θε να είμαι», έλεγε ο Μακρυγιάννης , απηχώντας το διαχρονικό ανυπέρβλητο πνεύμα του Ελληνισμού .

Αγάπα την πατρίδα σου! Αγάπα την άδολα, μακριά από μισαλλοδοξία. Αγκάλιασε τον συμπατριώτη σου αληθινά, ό,τι κι αν πρεσβεύει «ιδεολογικά». Δεν είναι αυτός ο εχθρός σου. Αυτοί που σε σαγήνευσαν με τις υποσχέσεις τους και θέλησαν να σε κάνουν συνένοχο με τα ρουσφέτια τους, αυτοί είναι οι αντίπαλοί μας. Αυτοί που σ” αποκοίμισαν όσο θαύμαζες τον εκσυγχρονισμό τους, σ” είχαν προγραμματίσει να ξυπνήσεις μέσα σε εμφύλιο σπαραγμό.
Ξύπνα αδελφέ πριν το μοιραίο! Μην περιμένεις τίποτα απ” όσους διαχειρίζονται «πολιτικά» την κατάσταση. «Αλίμονο στους αγώνες που κρέμονται από τα χαρτιά. Το γένος δεν χρειάζεται τα χαρτιά κανενός για τη λευτεριά του. Έχετε πίστη; Έχετε καρδιά; Αλλιώς καθίστε εκεί που κάθεστε. Ραγιάδες εσείς, ραγιάδες και τα παιδιά σας, ραγιάδες και τα παιδιά των παιδιών σας», έκραζε πριν δύο αιώνες ο Παπαφλέσσας.

Τώρα είναι η σειρά σου! Να πεις το νέο «ΟΧΙ»! Να πεις το νέο «Μολών Λαβέ»! «Η Λευτεριά δεν χαρίζεται, κατακτιέται»!
Δεν είσαι μόνος σου στον αγώνα αυτό. Πολλοί είμαστε αυτοί που αρνούμαστε πεισματικά να γίνουμε οι πρώτοι Έλληνες στην τρισχιλιετή ιστορία αυτού του Έθνους που θα σκύψουν, ομοθυμαδόν, το κεφάλι στον κατακτητή. Έστω και καθυστερημένα, ξεσηκωθήκαμε, πολεμάμε και θα νικήσουμε! Ένωσε τη σπίθα του αγώνα σου μ” αυτήν του διπλανού σου. «Μέχρι η σπίθα να φουντώσει και να γίνει η καθαρτήρια φωτιά που θα μας σώσει». Για μια ανεξάρτητη Ελλάδα, μ” αληθινή δημοκρατία και υγιή πατριωτισμό !

Και μη ξεχνάς το πού χρωστάς.
«Χρωστάμε σ” όσους ήρθαν, πέρασαν, θα “ρθούν, θα περάσουν. Κριτές, θα μας δικάσουν, οι αγέννητοι, οι νεκροί». ( Κωστής Παλαμάς )....

 Από την φίλη ΄Ελσα Ράσιου — με την Ασημίνα Ρήγα.

Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2014

Γράμμα προς κάθε άνδρα των ΜΑΤ!!!


Γράμμα προς κάθε άνδρα των ΜΑΤ!!!

«Σε είδα να σπρώχνεις, να χτυπάς, να κλοτσάς, να σέρνεις, να ρίχνεις δακρυγόνα»

16 Ιανουαρίου 2014 

Γεια σου,
Σου γράφω αυτές τις γραμμές γιατί σε βλέπω, καθημερινά σχεδόν, στις οθόνες. Στο Ιντερνετ, σε βίντεο, σε φωτογραφίες. Σε βλέπω πολλά χρόνια, αλλά τώρα τελευταία όλο και πιο συχνά. Σε βλέπω να στέκεσαι μπροστά σε κόσμο με την ασπίδα και το κράνος σου και το ρόπαλο στο χέρι. Εσύ μπορεί να το λες και κλομπ
israeli-embacy-mat-1
Σε έχω δει στις Σκουριές, στην Κερατέα. Σε ξαναείδα το περασμένο Σάββατο στα Τέμπη. Απέναντί σου είχες εκπαιδευτικούς. Δασκάλους και καθηγητές σαν αυτούς που είχες στο σχολείο ή που έχουν τα παιδιά σου. Σαν αυτούς που σου έμαθαν γράμματα και θα μάθουν και στα παιδιά σου.
Σε είδα να σπρώχνεις, να χτυπάς, να κλοτσάς, να σέρνεις, να ρίχνεις δακρυγόνα. Σε έχω δει να κάνεις τα ίδια σε μαθητές, απολυμένους, σχολικούς φύλακες, καθαρίστριες, συνταξιούχους και αναπήρους. Στον καθένα. Να στέκεσαι μπροστά σε ανθρώπους σαν εσένα, που χάνουν τη δουλειά τους, χωρίς να φταίνε σε τίποτα. Σε ανθρώπους που χάνουν τη σύνταξή τους, τα φάρμακά τους, τα νοσοκομεία τους. Τη ζωή τους. Χωρίς να φταίνε σε τίποτα. Κι εσύ, πάντα τα ίδια. Κλοτσιές, ροπαλιές, δακρυγόνα. Κι είναι άνθρωποι σαν εσένα. Ή ήταν.
Ξεκινούσαν το πρωί για τη δουλειά τους κι επέστρεφαν στο σπίτι τους, στην οικογένειά τους. Οπως έκαναν και οι δικοί σου γονείς. Οπως κάνεις κι εσύ. Με μια διαφορά όμως. Η δουλειά τους δεν είναι να πλακώνουν στο ξύλο τον κόσμο. Νέους και γέρους, άντρες και γυναίκες.
Και πραγματικά απορώ. Θα ήθελα να μάθω, τι σκέφτεσαι εκείνη τη στιγμή; Δεν περνάει καμία σκέψη από το μυαλό σου; Δεν μιλάω για τις διαδηλώσεις που σου πετάνε πέτρες και μολότοφ και μπορεί να τα πάρεις στο κρανίο ή και να φοβηθείς για τη ζωή σου. Μιλώ γι” αυτούς τους απλούς ανθρώπους που διεκδικούν το δικαίωμα στη ζωή. Το δικαίωμα στη δουλειά. Που το είχαν και τους το άρπαξαν χωρίς να φταίνε.
Απορώ και θέλω να σε ρωτήσω. Τι πιστεύεις ότι προστατεύεις εκείνη την ώρα; Ποιον; Τη Δημοκρατία; Την ευνομία και την ευταξία; Σε αυτά τα πρόσωπα που κατεβάζεις το ρόπαλό σου δεν βλέπεις τη μάνα σου ή τον πατέρα σου; Τον αδερφό ή την αδερφή σου; Την γκόμενά σου; Δεν βλέπεις τον ίδιο σου τον εαυτό; Δεν σκέφτεσαι ότι αύριο μπορεί να είσαι στη θέση τους; Δεν σκέφτεσαι ότι όπως όλοι αυτοί, έτσι κι εσύ, είσαι γι” αυτούς που προστατεύεις ένα τίποτα; Αναλώσιμος. Πώς μπορείς απλά να «εκτελείς εντολές»; Το ότι οι Ιταλοί συνάδελφοί σου, πριν από λίγο καιρό, έβγαλαν τα κράνη τους και συντάχθηκαν με τους διαδηλωτές, δεν σου λέει τίποτα; Πώς ξυπνάς το πρωί για να πας σε αυτή τη δουλειά; Και αφού πλακώσεις τον κόσμο στο ξύλο, γυρίζεις σπίτι και λες στη γυναίκα σου, στο παιδί σου, στην γκόμενα ή στους γονείς σου, ότι σήμερα κουράστηκες από την πολλή δουλειά;

Σάκης Αποστολάκης – enet.gr