Όπου σε πάει η καρδιά....

"...Κάθε φορά που θα νιώθεις χαμένos-η, μπερδεμένοs-η, να σκέφτεσαι τα δέντρα, να θυμάσαι τον τρόπο με τον οποίο μεγαλώνουν. Να θυμάσαι ότι ένα δέντρο με πλούσια φυλλώματα και λίγες ρίζες ξεριζώνεται με το πρώτο φύσημα του αέρα, και σ' ένα δέντρο με πολλές ρίζες και ισχνά φυλλώματα η λέμφος κυλάει με δυσκολία. Ρίζα και φυλλώματα πρέπει ν' αναπτύσσονται με το ίδιο μέτρο, πρέπει να μένεις μέσα στα πράγματα και πάνω από αυτά, μόνο έτσι θα μπορέσεις να προσφέρεις σκιά και καταφύγιο, μόνο έτσι θα μπορέσεις να γεμίσεις με λουλούδια και καρπούς τη κατάλληλη εποχή. Κι όταν θ' ανοιχτούν μπροστά σου τόσοι δρόμοι και δεν θα ξέρεις ποιον να διαλέξεις, μην ακολουθήσεις ένα στη τύχη, αλλά κάθησε και περίμενε. Πάρε βαθιές, γεμάτες εμπιστοσύνη ανάσες, όπως τη μέρα που ήρθες στον κόσμο, χωρίς ν' αφήσεις τίποτα ν' αποσπάσει την προσοχή σου. Περίμενε, περίμενε κι άλλο. Μέινε ασάλευτοs-η, σιωπηλοs-ή κι άκουσε την καρδιά σου. Κι όταν σου μιλήσει, πήγαινε όπου σε πάει εκείνη..." Susanna Tamaro -

ΤΙ ΚΑΤΑΡΑ ΜΑΣ ΚΥΝΗΓΑΕΙ;;;

ΕΝΑΣ ΤΟΠΟΣ ΣΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΤΗ Η ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΗΤΑΝ ΚΑΠΟΤΕ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΗΤΑΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ: ΤΙ ΚΑΤΑΡΑ ΜΑΣ ΚΥΝΗΓΑΕΙ ΤΙ ΚΑΤΑΡΑ ΕΧΟΥΜΕ ΕΠΑΝΩ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΥΣ ΚΛΕΦΤΕΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ!!! ΝΑΙ ΕΜΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΚΛΕΞΑΜΕ ΤΟΥΣ ΨΗΦΙΣΑΜΕ ΓΙΑΤΙ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΘΗΚΑΜΕ ΜΑΣ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΑΝ ΜΕ ΨΕΜΑΤΑ!!! ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΙΩΞΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΞΟΡΙΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑΑΚΟΥΣΤΟΥΝ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΟΥΣ!!! ΕΦΤΑΣΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΑΝΑΣΤΗΘΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ!!! ΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΧΗ ΣΤΙΣ 15 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ!

ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑΑΑΑ!!!

ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ!!! ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΘΗΚΑ ΑΠΟ ΟΛΑ!!! ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΕ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΠΡΟΔΙΔΟΥΝ!!! ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΔΙΝΩ ΟΛΑ ΚΑΙ ΑΥΤΕΣ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΚΟΙΤΑΝΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΙ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΑΛΛΑ ΝΑ ΦΕΥΓΟΥΝ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΙ ΦΤΩΧΟΣ ΚΑΙ ΑΝΕΡΓΟΣ!!! ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΑΤΕ Η ΠΟΥ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΤΕ!!! ΠΟΥ ΜΑΣ ΥΠΟΣΧΕΣΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΤΕ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΜΟΥ-ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΑ ΞΕΧΝΑΤΕ ΟΛΑ ΜΕ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΟΥ!!! ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΡΕ ΜΑΛΑΚΕΣ ΝΑ ΜΕ ΣΩΣΕΤΕ ΝΑ ΜΟΥ ΔΩΣΕΤΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΖΗΣΩ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΤΙΜΙΑ ΘΕΛΩ... ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΑΥΤΟ;;; ΑΣΤΕ ΜΕ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΖΗΣΩ ΜΕ ΑΥΤΑ!!! ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΕ ΑΦΗΝΕΤΕ-ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΦΗΝΕΤΕ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΟΥΜΕ;;; ΓΙΑΤΙ ΓΑΜΩΤΟ ΓΙΑΤΙ;;; ΕΧΕΤΕ ΦΤΑΣΕΙ ΤΟΣΟ ΚΟΣΜΟ ΣΤΙΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ... ΤΟ ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΚΙ ΕΓΩ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΟΤΑΝ ΠΝΙΓΟΜΑΙ ΟΤΑΝ ΦΤΑΝΩ ΣΕ ΑΠΟΓΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ, ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΩ... ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΚΑΝΩ ΤΗΝ ΧΑΡΗ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΘΑ ΠΑΛΕΨΩ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΛΥΓΙΣΕΤΕ ΘΑ ΜΕ ΒΡΙΣΚΕΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΑΣ ΣΥΝΑΙΧΕΙΑ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΑΣ ΔΙΩΞΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΟΥΛΗ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΩΡΑ. ΜΑΧΡΙ ΝΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ ΝΑ ΞΑΝΑΝΙΩΣΟΥΜΕ ΕΛΠΙΔΑ, ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΟΥΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΠΑΛΙ ΤΙΜΙΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ.. ΓΙΑΤΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΠΟΥΛΙΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΛΕΦΤΕΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΤΟΥΣ ΤΙΜΩΡΕΙ Ο ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΣΥΝΤΟΜΑ, ΡΑΝΤΕΒΟΥ! 15 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΛΟΙΠΟΝ... ΑΦΗΣΤΕ ΜΑΣ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ!!! ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΤΕ ΡΕΕΕΕ!!! ΝΑ ΠΑΤΕ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΣΑΣ ΣΤΕΙΛΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ!!! ΕΝΑΣ ΑΠΛΩΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΥ ΤΟΥ ΚΑΝΑΤΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΛΠΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΙΜΙΑ!!!

Η ΜΑΥΡΗ ΝΕΡΑ'Ι'ΔΑ!!!

Κάποτε πριν πολλά χρόνια ζούσε ένα αγόρι τόσο ευαίσθητο και καλόκαρδο που μια μάγισσα θύμωσε τόσο μαζί του που αποφάσισε να του στείλει τη νεράιδα του Σκότους για να το πάρει με το μέρος της. Μια νύχτα που το φεγγάρι έπαιζε κρυφτό με τα σύννεφα, πήγε η Μαύρη νεράιδα στο σπίτι του νέου. Σύρθηκε κρυφά μες τους ίσκιους και τρύπωσε στο δωμάτιό του. Το παλικάρι κοιμόταν ήσυχα και γαλήνια. Έβλεπε ένα όμορφο όνειρο και χαμογελούσε. Η νεράιδα πλησίασε αθόρυβα, κοίταξε το γαλήνιο βλέμμα του και ζήλεψε που ένας θνητός μπορούσε να νοιώθει τόση ηρεμία την ώρα που κοιμόταν. Έβγαλε το μαύρο πουγκί που είχε πάντοτε κάτω από τον μεταξωτό της μανδύα, και του έριξε στο στόμα λίγες σταγόνες. Λίγες σταγόνες από το φίλτρο της Λησμονιάς. Έριξε μια τελευταία ματιά πίσω της και έφυγε γελώντας. Όταν ξύπνησε ο νέος το πρωί, δεν θυμόταν ποιος ήταν. Δεν θυμόταν τι ήταν. Βγήκε στο δρόμο, περιπλανιόταν σαν χαμένος, κοίταζε γύρω του σαν να έβλεπε τα πάντα για πρώτη φορά. Τότε πετάχτηκε μπροστά του η νεράιδα με τα μαύρα, του χαμογέλασε, και το χλωμό της πρόσωπο έλαμψε. Πόσο όμορφη του φάνηκε!Ψιλόλιγνη και λυγερή με τα μεγάλα της μάτια να κοιτούν κατευθείαν στην ψυχή του. Το βλέμμα της ήταν σκοτεινό και το χαμόγελό της θλιμμένο, μα γι αυτόν είχε την λάμψη του Ήλιου.Ήταν το πιο όμορφο βλέμμα που είχε δει ποτέ! Σαν υπνωτισμένος την ακολούθησε. Ο κόσμος έβλεπε τον νέο να ακολουθεί τη μαυροφορεμένη γυναίκα χωρίς να κοιτάει τίποτα άλλο, χωρίς να ρίχνει ένα βλέμμα πουθενά αλλού, παρά μόνο στη μορφή που προχωρούσε εμπρός του κι απορούσε: "Μα καλά, δεν βλέπει που πηγαίνει; Δεν καταλαβαίνει ότι ακολουθεί τη Μαύρη νεράιδα; Θα τον οδηγήσει στο χαμό του!" Κανείς όμως δεν του έλεγε τίποτα.Κανείς δεν τον έπιασε από τους ώμους να τον συνεφέρει. Όλοι κοιτούσαν και λυπόνταν. Η ζωή συνεχίζεται, τι κι αν ένας ακόμα νέος έπεφτε στα αδηφάγα χέρια μιας Μαύρης νεράιδας.... Καλό θέμα συζήτησης, μα μέχρι εκεί. Ό,τι δεν μας αγγίζει, δεν μας αφορά. Μέχρι να μας αγγίξει... Μόνο τότε ασχολούμαστε, μόνο τότε φωνάζουμε και διαμαρτυρόμαστε γιατί κανείς δεν είπε κάτι, γιατί κανείς δεν μας ξύπνησε από το λήθαργο... Ο νέος την ακολουθούσε ολόκληρη τη Μέρα. Ο Ήλιος άρχιζε την κάθοδό του κουρασμένος πια, όταν εκείνοι, έφτασαν σε μια λίμνη. Ήταν μια όμορφη λίμνη γεμάτη με νούφαρα που επέπλεαν επάνω στα πράσινα νερά της. Καλαμιές σκέπαζαν τη μία της πλευρά, και θάμνοι θεόρατοι, την άλλη. Τα δένδρα ήταν ψηλά και έκρυβαν το φως του Ήλιου. Η υγρασία δημιουργούσε καπνό που αναδυόταν αργά προς τον ουρανό. Φωνές πουλιών και πετάγματα εντόμων δεν ακούγονταν πουθενά. Μια απίστευτη ησυχία πλανίοταν γύρω. Εκεί σταμάτησε η νεράιδα.Γύρισε τον κοίταξε κατευθείαν στα μάτια και του έγνεψε να πλησιάσει. Σαν να ξύπνησε από το λήθαργο ο νέος, κοίταξε τρομαγμένος γύρω του. "-Που είμαι;" ψέλλισε. -"Εδώ μαζί μου..." του είπε η νεράιδα. "Εδώ είναι το σπίτι σου, μαζί μου." Πέταξε το μανδύα και του έπιασε το χέρι. "-Έλα, έλα να βουτήξουμε στο νερό. Είναι δροσερά και όμορφα." Θαμπώθηκε από την ομορφιά του κορμιού της. Ήταν σφιχτό και γεμάτο καμπύλες. Την ακολούθησε υπνωτισμένος. Βούτηξαν στα νερά κι άρχισαν να παίζουν. Έρχονταν όλο και πιο κοντά, οι ανάσες μπερδεύονταν, λαχάνιαζαν. Τα χάδια τους έγιναν πιο τρυφερά. Η καρδιά του νέου άρχισε να χτυπά δυνατά. -"Πόσο τυχερός είμαι...." σκέφτηκε. Αλήθεια, πόσο μεγάλη τύχη ήταν να γνωρίσω ξαφνικά μια τόσο όμορφη γυναίκα....!" Οι μέρες κυλούσαν με χάδια και φιλιά. Ο νέος ένοιωθε ευτυχισμένος εκεί. Μέσα στο συνεχές μισοσκόταδο ανακάλυπτε πράγματα που δεν είχε ποτέ φανταστεί. Ο καιρός όμως περνούσε, και η νεράιδα άρχισε να δυσανασχετεί. Δεν τον άφηνε πλέον να την αγγίζει όπως πριν.Δεν τον άγγιζε ποτέ. Δεν τον φώναζε κοντά της. Καθόταν μόνη σε ένα βραχάκι, και χανόταν μέσα στις σκέψεις της. Τότε εμφανίστηκε η μάγισσα. Ήρθε ξαφνικά μέσα σε ένα μαύρο σύννεφο. Κάτι είπε στη νεράιδα και αυτή τον κοίταξε με βλέμμα λυπημένο. Ανέβηκε στο σύννεφο και πέταξε μακριά μαζί της. Ο νέος έμεινε αποσβολωμένος να κοιτά. Δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί έφυγε. Τι είχε κάνει; "Δεν μπορεί, θα ξαναγυρίσει... Δεν μπορεί να φύγει έτσι ξαφνικά, χωρίς ένα αντίο, χωρίς μια λέξη..." Περίμενε εκεί.... Περνούσαν οι εβδομάδες και ο νέος έστεκε πάντα δίπλα στη λίμνη. Οι μέρες έσερναν τις ώρες τους αργά, βασανιστικά. Κοιτούσε πάντοτε ψηλά, στον ουρανό. Κάθε φορά που έβλεπε ένα μαύρο σύννεφο να πλησιάζει σπρωγμένο από τον άνεμο, αναθαρρούσε. Η καρδιά του πετάριζε. Περίμενε το σύννεφο να φέρει τη νεράιδά του πίσω. Εκείνο έφερνε όμως μόνο βροχή. Η νεράιδα δεν ξαναγύρισε ποτέ.Καθόταν στην άκρη της λίμνης και αναρωτιόταν "Γιατί;" Καμία απάντηση από πουθενά... Η μάγισσα μόνο πέρναγε καβάλα στο σύννεφό της και γέλαγε χαιρέκακα. -"Τώρα να σε δω θνητέ, που πήγε η γαλήνη και η ηρεμία σου.... Γιατί χάθηκε η ομορφιά της ψυχής σου; Έτσι είναι πάντα... Έτσι θα γίνεται πάντα... Όλοι σας χρειάζεστε μια πλάνη, μία σκιά να βαραίνει τα μάτια για να καταλάβετε, να σταματήσετε να είστε ευτυχισμένοι". Μήνες ολόκληρους τον κοίταζε και γελούσε. Τον έβλεπε να μαραζώνει και η καρδιά της ευφραινόταν. Μέχρι που κάποια στιγμή πέρασε πάνω από τη λίμνη η μάγισσα με το λευκό σύννεφο. Είδε ο νέος το σύννεφο που κατέβαινε και άρχισε να τρέχει προς τα εκεί. Ένα τεράστιο χαμόγελο εμφανίστηκε ξανά και το πρόσωπό του έλαμψε. Όμως στο σύννεφο ήταν μόνο μια μάγισσα που το κοίταζε με λύπη. "-Τι κάνεις εδώ πέρα μόνος σου; Ποιος είσαι;" "-Εγώ περιμένω την αγαπημένη μου να έρθει πάλι στη λίμνη μας. Την ξέρεις; Φοράει ένα μαύρο μανδύα και είναι πολύ όμορφη. Έχει ένα θλιμμένο χαμόγελο... Έφυγε μια μέρα με ένα μαύρο σύννεφο και δεν ξαναγύρισε." Η μάγισσα κατάλαβε.. -"Έλα" του είπε... "Έλα να σου πω...." -"Τι μπορείς να μου πεις εσύ μάγισσα; Που είναι η αγαπημένη μου;" -"Έλα να σου δείξω." Ανέβηκε ο νέος στο σύννεφο και πέταξε μαζί με τη μάγισσα πάνω από βουνά και πεδιάδες. Έφτασαν σε ένα δάσος σκοτεινό όσο και η λίμνη του. Εκεί υπήρχαν δύο σκιές που πήδαγαν από βράχο σε βράχο. Γέλια αντηχούσαν και κραυγές. Αναγνώρισε τη φωνή της...Μα που ήταν; Τι έκανε εκεί;"-Γιατί;;;" ρώτησε τη μάγισσα. -"Δεν υπάρχει γιατί. Έτσι είναι ο κόσμος. Έτσι ήταν και έτσι θα παραμείνει για πάντα. Δεν χωράει καλοσύνη και γαλήνη μέσα του. Πρέπει να υπάρχουν σκιές παντού." -"Γιατί όμως; Ποιον πειράζει αν όλα είναι φωτεινά; Αν υπάρχει παντού χαρά και αγάπη;" Η μάγισσα δεν του απάντησε. Τον κοίταξε μόνο και κούνησε το κεφάλι της. -"Δεν κατάλαβες ακόμα; Ακόμα δεν μπορείς να καταλάβεις ότι τα ωραία πράγματα πρέπει να κρατούν για λίγο; Τι θα ήταν η ζωή σας αν παντού βασίλευε η ευτυχία; Ποιος θα μπορούσε να αντέξει αν όλα ήταν γύρω του όμορφα και εύκολα; Πως θα μπορούσες να κοιμηθείς, να ονειρευτείς εάν όλα είναι λουσμένα στο φως; Πως θα μπορούσες να νοιώσεις την χαρά της ηρεμίας αν ήσουν πάντα ήρεμος"; "Βλέπεις παλικάρι μου, ακόμα κι ο Ήλιος, δύει τη μισή μέρα. Παραχωρεί το θρόνο του στο βασίλειο των Σκιών. Μέσα εκεί ζει ο Έρωτας. Το υπέρτατο συναίσθημα ανήκει στη Νύχτα. Ανήκει στις Σκιές." Ο νέος κατάλαβε. -"Όλα είναι μία αντίφαση. Η ευτυχία είναι ένα Όνειρο που κρατάει για λίγο. Είναι μια Στιγμή που τη ζούμε για να μας λείψει. Τότε καταλαβαίνουμε την αξία της. Τότε νοιώθουμε." -"Έλα πάμε πάλι πίσω. Εκεί στην πόλη από όπου ξεκίνησες. Τώρα ξέρεις. Τώρα μπορείς να ζήσεις κι εσύ σαν Άνθρωπος. -"Ναι, τώρα πόνεσα. Έμαθα. " -"Όχι ακόμα. Αλλά τώρα, μπορεί να μάθεις κάποτε." ... είπε η μάγισσα και γύρισε το σύννεφο πάλι στον ουρανό. Η μέρα χάραζε και ο ορίζοντας ρόδιζε στο βάθος. Ένα ουράνιο τόξο σημάδευε το τέλος της μπόρας κάπου μακριά. Ο Ήλιος κόκκινος, σκορπούσε το φως του παντού. Μια ακτίνα ζέστανε το πρόσωπο του νέου. Έκλεισε τα μάτια κι ονειρεύτηκε τη νεράιδά του. Τι κι αν ήταν Μαύρη; Ήταν δικιά του, έστω και για μία στιγμή... -"Σε ευχαριστώ Μαύρη νεράιδα" φώναξε. "Σε ευχαριστώ που με έμαθες να νοιώθω. Με έμαθες ότι όλα είναι περαστικά." -"Πάμε... Ο κόσμος είναι γεμάτος νεράιδες. Ήρθε η ώρα να ψάξεις τη Λευκή νεράιδα. Είναι κάπου εκεί έξω και σε περιμένει" .............. (Άρης) ΑΠΟ ΦΒ.

ΘΕΣ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ;;;

ΘΕΣ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ;;; Έχεις νιώσει ποτέ το μέσα σου να πεθαίνει; Έχεις νιώσει τι θα πει τίποτ' άλλο να μην μένει; Έχει τύχει ποτέ να βρίζεις τον εαυτό σου, για ό,τι αγάπησες πολύ μα δεν το κανες δικό σου Έχεις νιώσει τι θα πει να 'σαι μόνος σου εντελώς; Ένιωσες ποτέ πως είσαι απλά ένας τρελός; Αισθάνθηκες ποτέ πως τίποτα δεν έχει μείνει Πως όλα τελείωσαν σαν τσιγάρο που σβήνει Να θες να φύγεις μακριά, να χαθείς μέσα στ' αστέρια Να λες "τι είμαι;" και να φλερτάρεις με μαχαίρια Έχεις μείνει μοναχός απέναντι σ' ένα καθρέφτη; Έχεις δει ποτέ τον θάνατο να σε καταστρέφει; Κρατήθηκες ποτέ να μην κάνεις αυτό που θέλεις; Να μην πειράζεις τους άλλους, να προτιμάς να υποφέρεις Έχεις νιώσει να χάνεις, να θες να παίξεις ξανά Μα όσα κέρματα κι αν βάλεις να μην είναι αρκετά Είναι αγάπη κι όχι μίσος, αυτό που πάντα νιώθω Όλοι με παρεξηγήσατε, βάλατε στόχο Να με καταστρέψετε, Να δείτε να πονάω, Ναι, το καταφέρατε, μ' ακόμα αγαπάω Δε θ' αλλάξω τώρα πια γιατί έτσι έχω μάθει Δε θ' αλλάξω ποτέ κι ας με σβήσετε από το χάρτη Εγώ δεν κάνω ραπ, εγώ δεν τραγουδάω Γράφω απλά αυτά που νιώθω κι όνειρα κυνηγάω Φτάνουνε στιγμές που λέω άλλο δε θ' αντέξω Θα βγω απ' το παιχνίδι το άδικο, δε θα παίξω Έν' ανούσιο κυνήγιτο να βγείτε απο πάνω Εγώ γεννήθηκα, αγάπησα, έκλαψα, θα πεθάνω Όταν κοιτάω τον ουρανό μου, πλζ μην μ' ενοχλείτε Αφήστε το πλέον, ούτε συγνώμη μη μου πείτε Σας συγχώρεσα ήδη γιατί έχω ψυχή, ένα λουλούδι που γεννήθηκε απ' την καταστροφή!

Άρθρο-ύμνος για την Ελλάδα Άρθρο-ύμνος για την Ελλάδα

Εφημερίδα Liberation (Παρίσι): "Ο Έλληνας αν και χτυπημένος μέχρι θανάτου,πάντα σηκώνεται"! Άρθρο-ύμνος για την Ελλάδα Όχι, αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, αν και δραματικό, δεν είναι μια καταστροφή. Είναι επίσης μια ευκαιρία. Γιατί η δύναμη του χρήματος έχει, για πρώτη φορά, υπερβεί με ένταση το ρυθμό της μέχρι τότε σταδιακής, σχολαστικής και προσεκτικά οργανωμένης καταστροφής του δημόσιου συμφέροντος και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Και σε μια χώρα τόσο διάσημη για τη φιλοσοφία της ζωής, στον αντίποδα του αγγλοσαξονικού μοντέλου, και διάσημη για την ακούραστη αντίσταση που έχει φέρει στις πολλαπλές μορφές καταπίεσης που προσπάθησαν να τη χαλιναγωγήσουν. Ο Έλληνας δεν χορεύει και δε θα χορέψει ποτέ στο ένα πόδι, ούτε θα σκύψει δουλικά, ανεξάρτητα από τα καθεστώτα που θέλουν να του επιβάλλουν. Χορεύει με τα χέρια του, σαν να θέλει να πετάξει προς τα αστέρια. Γράφει στους τοίχους αυτό που θα του άρεσε να διαβάσει κάπου αλλού. Καίει μια τράπεζα όταν δεν του αφήνουν πλέον την πολυτέλεια να ψήσει στην παραδοσιακή του ψησταριά. Ο Έλληνας είναι τόσο ζωντανός, όσο η ιδεολογία της απειλής θανάσιμη. Και ο Έλληνας αν και χτυπημένος μέχρι θανάτου, στο τέλος πάντα σηκώνεται. Ναι, η Ευρώπη της οικονομίας ήθελε να δημιουργήσει ένα παράδειγμα. Αλλά μες τον εκνευρισμό της να χτυπήσει τη χώρα που φαινόταν η πιο αδύναμη στη ευρωζώνη, μέσα στην υπερβολική της βία, η μάσκα της έπεσε. Είναι τώρα περισσότερο από ποτέ, η ώρα να καταδείξουμε το αληθινό της πρόσωπο:αυτό του ολοκληρωτισμού. Γιατί πρόκειται πραγματικά περί αυτού. Και υπάρχει μόνο μία απάντηση στον ολοκληρωτισμό: ο αγώνας, επίμονος και ανυποχώρητος, μέχρι τη μάχη, αν χρειαστεί, καθώς διακυβεύεται η ίδια η ύπαρξη. Έχουμε έναν κόσμο, μια ζωή, και αξίες να υπερασπιστούμε. Παντού στους δρόμους, είναι τα αδέλφια μας, οι αδελφές μας, τα παιδιά μας, οι γονείς μας, οι οποίοι έχουν πληγεί μπροστά στα μάτια μας, ακόμα και αν είναι μακριά. Πεινάμε, κρυώνουμε και πονάμε μαζί τους. Όλα τα χτυπήματα που δέχονται μας τραυματίζουν εξίσου. Κάθε παιδί στην Ελλάδα που λιποθυμά στο σχολείο του, μας καλεί στην αγανάκτηση και στην εξέγερση. Για τους Έλληνες, είναι καιρός να πούνε όχι, και, για όλους εμάς, ήρθε ο καιρός να τους υποστηρίξουμε. Επειδή ο ελληνικός λαός σήμερα ηγείται της μάχης κατά του οικονομικού ολοκληρωτισμού, που καταστρέφει παντού τη δημόσια περιουσία, απειλεί την καθημερινή επιβίωση, διαδίδει την απόγνωση, το φόβο και την αποχαύνωση μέσα από έναν πόλεμο όλων εναντίον όλων. Πέρα από έναν συναισθηματικό θυμό που εκτονώνεται με την καταστροφή των συμβόλων της καταπίεσης, αναπτύσσει έναν διαυγή θυμό, των αγωνιστών που αρνούνται να στερηθούν την ίδια τους τη ζωή προς όφελος της τραπεζικής μαφίας και της λογικής της, αυτής του "τρελού χρήματος". Με τις συνελεύσεις της άμεσης δημοκρατίας, το κίνημα της πολιτικής ανυπακοής, το κίνημα "Δεν πληρώνω" και τις πρώτες εμπειρίες της αυτοδιαχείρισης, μια νέα Ελλάδα αναδύεται αυτή τη στιγμή, που απορρίπτει την τυραννία της αγοράς για λογαριασμό των ανθρώπων. Δεν γνωρίζουμε πόσο καιρό θα πάρει για τους ανθρώπους να ελευθερωθούν από την εθελοντική δουλεία τους, αλλά είναι βέβαιο ότι, αντιμετωπίζοντας τη γελοιότητα της πελατειακής πολιτικής, των διεφθαρμένων δημοκρατιών, τον τραγελαφικό κυνισμό του κράτους των banksters (τραπεζική μαφία), θα έχουμε μόνο την επιλογή -ενάντια σε κάθε εκβιασμό- να διαχειριστούμε τις υποθέσεις μας εμείς οι ίδιοι. Η Ελλάδα είναι το παρελθόν μας. Είναι επίσης το μέλλον μας. Ανακαλύψτε την ξανά μαζί της! Το 2012 ας γίνουμε όλοι Έλληνες!

Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΑΓΟΡΑΖΕΤΑΙ ΠΑΛΙΚΑΡΙ ΜΟΥ!!!

‎"Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΑΓΟΡΑΖΕΤΑΙ ΠΑΛΙΚΑΡΙ ΜΟΥ"......♥ Ένας αγρότης κάποτε πουλούσε κουταβάκια.. Έφτιαξε μια πινακίδα κι όπως έβαζε το τελευταίο καρφί αισθάνθηκε κάποιον να του τραβά το μανίκι... Γύρισε και είδε ένα μικρό αγόρι. "Κύριε, θέλω να αγοράσω ένα κουταβάκι." Είπε το αγόρι. Ο αγρότης σκέφτηκε λίγο και απάντησε. "Ξέρεις, αυτά τα κουταβάκια είναι απο πολύ σπουδαίους γονείς και στοιχίζουν πολλά χρήμ...ατα. Το αγόρι χαμήλωσε το κεφάλι για ένα λεπτό. Μετά έβγαλε απο την τσέπη του μερικά κέρματα, τα έδωσε στον αγρότη και ρώτησε:"Έχω αυτά τα χρήματα, φτάνουν για να πάρω το κουταβάκια;" Ο αγρότης δε μίλησε. Ξαφνικά το αγόρι είδε μια γούνινη μπαλίτσα να έρχεται μπρος το μέρος τους ακολουθώντας με μεγάλη δυσκολία τα άλλα κουταβάκια που ήταν πιο μπροστά απ'αυτό. Σέρνονταν και αγωνίζονταν για να τα φτάσει. "Αυτό θέλω." Είπε το αγόρι... "Μα δε μπορείς να το πάρεις αυτό" Είπε ο αγρότης."Δε θα μπορέσει ποτέ να τρέξει και να παίξει όπως τα άλλα κουταβάκια δεν το βλέπεις;;; " Το αγόρι έσκυψε και σήκωσε το μπατζάκι του παντελονιού του αποκαλύπτοντας δυο ατσάλινες λάμες να συγκρατούν το πόδι του και να καταλήγουν σ'ένα ειδικό παπούτσι. "Βλέπετε κύριε, ούτε κι εγώ μπορώ να τρέξω καλά και θα χρειαστεί στη ζωή του κάποιον να τον καταλαβαίνει. " Ο αγρότης τότε με δάκρυα στα μάτια έσκυψε, πήρε το κουτάβι και το απόθεσε στην αγκαλιά του αγοριού... "Πόσο κάνει;" Ρώτησε ο μικρός.... "Τίποτα δεν κάνει" Είπε ο αγρότης. "Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΑΓΟΡΑΖΕΤΑΙ ΠΑΛΙΚΑΡΙ ΜΟΥ"......

Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ!!!

ΔΙΑΦΘΟΡΑ!!!

.

ΔΙΑΦΘΟΡΑ!!!   .ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΠΑΛΙ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ Μ'ΕΝΟΧΛΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΩ ΠΑΛΙ ΕΓΩ Ο ΚΑΚΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ:ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ Η ΠΟΙΟΙ ΜΑΣ ΕΚΑΝΑΝ ΕΤΣΙ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ; ΝΑ ΒΓΑΛΩ ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΜΟΥ ΤΗΝ ΠΙΚΡΑ ΜΟΥ ΜΙΑ ΚΡΑΥΓΗ ΑΠΟΓΝΩΣΗΣ ΠΕΙΤΕ ΤΟ ΟΠΩΣ ΘΕΛΕΤΕ... ΔΕΝ ΞΥΠΝΗΣΑ ΞΑΦΝΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΑ ΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΜΕ Η ΤΑ ΑΓΝΟΟΥΜΕ Η ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΤΑ ΑΓΝΟΟΥΜΕ,ΑΠΛΩΣ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΦΤΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΛΕΣ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ; ΠΟΥ ΠΑΜΕ; ΠΩΣ ΖΟΥΜΕ ΕΤΣΙ; ΑΚΟΥΩ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΒΛΕΠΩ ΧΑΡΤΙΑ ΚΟΛΛΗΜΕΝΑ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΕΣ ΤΑ ΡΙΧΝΟΥΝ: ΑΓΟΡΑΖΟΥΜΕ ΧΡΥΣΟ ΚΟΣΜΗΜΑΤΑ ΚΛΠ ΜΕ ΜΕΤΡΗΤΑ ΣΤΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΤΙΜΕΣ ΒΡΗΚΑΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΕΠΩΦΕΛΗΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΜΑΣ. ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΕΓΑΝ: ΜΑΥΡΑΓΟΡΗΤΕΣ ΤΩΡΑ ΠΩΣ;;; ΑΚΟΥΩ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΓΙΑ ΚΥΚΛΩΜΑΤΑ ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΙΑΣ [ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΑΥΤΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΣΚΟΤΩΜΑ!!!]. ΚΥΚΛΩΜΑΤΑ ΤΟΚΟΓΛΥΦΙΑΣ ΠΟΥ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΟΝΤΕ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΟΥΤΙΣΟΥΝ. ΚΥΚΛΩΜΑΤΑ ΕΒΙΑΣΜΩΝ ΚΑΙ ΕΚΒΙΑΣΤΩΝ ΚΥΚΛΩΜΑΤΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΑΠΟ ΠΟΙΟΥΣ ΑΦΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ; Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ... ΚΥΚΛΩΜΑΤΑ ΠΟΡΝΕΙΑΣ ΚΥΚΛΩΜΑΤΑ-ΚΥΚΛΩΜΑΤΑ-ΚΥΚΛΩΜΑΤΑ..... Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΜΑΣ ΚΑΤΕΛΗΞΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΗΔΙΑΣΤΙΚΗ ΜΕ ΕΚΠΟΜΠΕΣ ΜΕ ΜΑΓΕΙΡΕΜΑΤΑ ΦΑΓΗΤΑ ΓΛΥΚΑ. ΕΚΠΟΜΠΕΣ ΜΕ ΚΟΥΤΣΟΜΠΟΛΙΑ ΤΟΣΟ ΑΝΑΓΚΗ ΕΧΟΥΜΕ-ΕΧΕΤΕ ΝΑ ΜΑΘΕΤΕ ΤΙ ΕΚΑΝΕ Ο ΕΝΑΣ Η Η ΑΛΛΗ ΜΕ ΠΟΙΟΝ -Α ΠΗΓΕ ΠΟΙΟΣ-Α ΧΩΡΗΣΕ ΚΛΠ.. ΚΑΙ ΓΕΜΙΣΑΜΕ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΣΗΡΙΑΛ ΣΤΑ ΚΑΤΑ Τ'ΑΛΛΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΝΑΛΙΑ... ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΜΕ; ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΧΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΑΝΤΙΔΡΟΥΜΕ! ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ Η ΣΩΣΤΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΟΜΩΣ; ΑΝ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΑΙ Η ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΣΚΛΗΡΗ ΜΕ ΚΛΟΠΕΣ ΦΟΝΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΕΜΦΥΛΙΟΥΣ ΚΛΠ.. ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΦΤΑΝΩ ΝΑ ΣΚΕΠΤΟΜΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΤΙ ΚΑΝΩ ΕΔΩ; ΠΩΣ ΑΝΤΕΧΩ ΝΑ ΖΩ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΣΕ ΜΙΑ ΖΩΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΝΟΙΚΕΙ; ΔΕΝ ΖΗΤΗΣΑ ΕΝΑΝ ΙΔΑΝΙΚΟ ΚΟΣΜΟ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ Η ΖΩΗ ΠΟΥ ΘΕΛΩ... ΠΙΑΝΩ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΤΟΝ ΑΚΟΥΩ ΝΑ ΛΕΕΙ:ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ-ΒΑΡΕΘΗΚΑ... ΓΙ'ΑΥΤΟ ΚΑΠΟΙΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΑΗΔΙΑΣΜΕΝΟΙ ΔΙΑΛΕΓΟΝΤΑΣ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΤΡΟΠΟ ΣΩΣΤΟ Η ΛΑΘΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΚΡΙΝΩ ΕΓΩ.. ΚΙ ΕΓΩ ΘΕΛΩ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΑ ΦΩΝΑΞΩ: ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΗ ΓΗ ΝΑ ΚΑΤΕΒΩ ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΣΑΣ ΒΑΡΕΘΗΚΑ.. ΚΙ ΕΓΩ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΙΛΕΞΩ ΕΓΩ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΓΩ ΘΑ ΦΥΓΩ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΕΓΩ. ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΤΕΞΩ ΠΙΑ ΤΗΝ ΠΙΚΡΑ ΤΗΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΟΤΑΝ ΘΑ ΕΧΩ ΧΑΣΕΙ ΚΑΘΕ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΘΕΛΩ ΕΓΩ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΖΗΤΑΝΕ ΝΑ ΖΗΣΩ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΜΑΛΑΚΕΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΙ ΣΩΤΗΡΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΑΣ [;]. ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΜΕ ΑΚΟΥΣΑΤΕ ΠΟΥ ΜΕ ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ ΚΑΙ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΝ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΒΛΕΠΩ ΓΥΡΩ ΜΟΥ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ... ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ!!!

ΣΚΕΨΕΙΣ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗΣ!!!

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ!!!

ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΝΙΩΣΕΙ Η ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΟΛΟΙ-ΕΣ ΟΤΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ Η ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΕΙ...

Η ΜΕΡΑ ΗΤΑΝ ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΗ ΚΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΠΟΥ ΗΡΘΕ ΔΕΝ ΔΕΙΧΝΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ ΜΑΛΛΟΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΚΑΙ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΟΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ...

ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΥΡΙΖΟΥΝ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗΣ ΠΙΚΡΑΣ ΚΟΥΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΤΩ ΟΠΩΣ ΘΑ ΗΘΕΛΑ..

ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ ΕΔΩ ΣΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΧΩΡΟ ΜΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΘΟΥΝ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΤΟΥΝ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΥΣ-ΕΣ ..

ΠΙΣΤΕΥΩ ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ ΘΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΣΕ ΠΟΛΛΟΥΣ-ΕΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΑ ΒΑΡΕΤΑ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ
ΑΛΛΟΙ ΘΑ ΓΕΛΑΣΟΥΝ ΘΑ ΚΟΡΟ'Ι'ΔΕΨΟΥΝ [ ΤΙ ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΤΥΠΟΣ] ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ.

ΑΝ ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΕΚΤΕΘΕΙΣ ΔΕΝ ΓΡΑΦΕΙΣ ΕΓΩ ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΝΑ ΧΑΣΩ ΤΙΠΟΤΑ ΠΙΑ ΑΣ ΜΕ ΚΡΙΝΕΤΕ ΑΣ ΜΕ ΚΡΙΝΟΥΝ ΟΠΩΣ ΘΕΛΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΥΤΟΣ ΗΜΟΥΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΟΣΟ ΖΩ..

ΚΑΠΟΙΑ ΑΠΟ ΕΔΩ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΨΥΧΟΥΛΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑ-ΠΡΑΞΗ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ [ ΞΕΡΕΙ ΑΥΤΗ] ΕΓΩ ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΕΚΑΝΑ ΚΑΤΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ΑΠΛΩΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΝΙΩΘΑ..

ΑΚΟΥΩ ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΚΑΝΕΣ ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΜΠΡΑΒΟ ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΒΛΕΠΩ ΑΥΤΟ ΕΓΩ Η ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΝΙΩΘΩ ΔΕΝ ΝΙΩΘΩ ΕΤΣΙ;

ΓΙΑΤΙ ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΣΩΣΤΟ ''ΟΙ ΚΑΚΟΙ'' ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΣΤΑΖΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΕΚΑΝΑ ΕΓΩ Η ΕΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΟΙ ΤΑ ΕΧΟΥΝ ΟΛΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΔΙΝΕΙ ΟΛΑ Η ΖΩΗ ΓΙΑΤΙ;;;

ΕΧΩ ΦΤΑΣΕΙ ΝΑ ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΑΝ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΣΥΝΑΙΧΙΣΩ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΟΤΑΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΜΟΥ ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΝ ΣΤΟ ΚΕΝΟ ΑΝ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΝΑ ΠΑΛΕΥΕΙΣ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ Σ'ΑΦΗΝΟΥΝ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙΣ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙΣ ΣΕ ΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ ΑΔΙΚΙΑΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΦΤΩΧΙΑΣ ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΥΣ ΚΑΙ ΠΛΟΥΣΙΑΣ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ ΕΚΛΕΚΤΟΥΣ Η ΑΔΙΣΤΑΚΤΟΥΣ...

ΣΕ ΕΝΑ ΙΔΑΝΙΚΟ ΚΟΣΜΟ ΟΛΑ ΘΑ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΦΤΩΧΙΑ ΑΝΕΡΓΙΑ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΑΣΤΕΓΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΣΑ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΜΕ ..

ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΖΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΙΔΑΝΙΚΟ ΚΟΣΜΟ ΑΥΤΟΣ ΖΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ ΣΤΑ ΘΕΛΩ ΜΑΣ ΜΟΝΟ ΕΚΕΙ...

ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΟΣΟ ΘΑ ΣΥΝΑΙΧΙΣΩ ΝΑ ΠΑΛΕΥΩ ΠΟΣΟ Θ'ΑΝΤΕΞΩ ΑΚΟΜΑ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ ΕΙΜΑΙ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΜΟΥ ΑΝ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΣΗΚΩΘΩ ΑΦΟΥ ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΕΦΤΕΙ ΣΤΟ ΚΕΝΟ...

ΟΤΑΝ ΦΤΑΣΕΙ Η ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΝΙΩΣΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΠΙΑ ΤΟΤΕ ΘΑ ΦΥΓΩ ΟΠΩΣ ΗΡΘΑ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΔΩΣΩ ΛΟΓΟ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ...

ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΝ ΣΑΣ ΚΟΥΡΑΣΑ

ΑΝ ΦΤΑΣΑΤΕ ΩΣ ΕΔΩ

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΠΟΥ

ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΑΤΕ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ

ΤΟΥΣ ΦΟΒΟΥΣ ΜΟΥ ΤΗΝ ΠΙΚΡΑ ΜΟΥ

ΤΗΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΜΟΥ...

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ ΠΟΥ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΝΑ ΠΩ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΟΥΝ...

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΚΑΙ ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΗΤΑΝ Η ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ Η ΖΩΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΛΙΓΟ ΕΣΤΩ ΚΑΛΥΤΕΡΗ...

'''Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

ΕΙΝΑΙ ΜΑΤΑΙΟΣ
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ

ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ

ΤΗΝ ΧΑΡΑ ΤΗΝ ΓΝΩΣΗ

ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ

ΠΑΡΑ ΔΙΚΑΙΑ ΟΝΕΙΡΑ

ΜΕΣΑ ΣΈΝΑ ΦΤΗΝΟ

ΚΟΣΜΟ ΑΔΙΚΙΑΣ'''

EIMAI AKOMA EΔΩ!!!

.

ΝΙΩΘΩ ΔΥΑΛΥΜΕΝΟΣ ΙΣΑ ΠΟΥ ΑΝΤΕΧΩ
ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΜΩΣ ΚΑΤΙ ΔΥΝΑΤΟ
ΚΑΠΟΥ ΜΕΣΑ ΜΟΥ.
ΕΙΜΑΙ ΚΑΤΩ ΑΛΛΑ ΘΑ ΣΗΚΩΘΩ ΞΑΝΑ.
ΔΕΝ ΕΧΩ ΞΟΦΛΗΣΕΙ ΑΚΟΜΑ,
ΕΧΩ ΓΟΝΑΤΙΣΕΙ,
ΕΙΜΑΙ ΠΕΣΜΕΝΟΣ ΚΑΤΩ,
ΜΕ ΕΧΟΥΝ ΠΑΤΗΣΕΙ,
ΕΙΜΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΣΠΑΣΩ..
ΘΑ ΑΝΤΕΞΩ ΟΜΩΣ,
ΘΑ ΣΗΚΩΘΩ ΞΑΝΑ,
ΘΑ ΣΤΑΘΩ ΞΑΝΑ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΟΥ!
ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΑ ΑΚΟΜΑ
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ
ΠΟΥ ΜΕ ΑΚΟΥΤΕ ΠΟΥ ΜΕ ΒΛΕΠΕΤΕ..
ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ
ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΤΕ,
ΔΕΝ ΜΕ ΞΕΡΕΤΕ,
ΔΕΝ ΞΕΡΕΤΕ ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ.
ΔΕΝ ΕΧΩ ΞΟΦΛΗΣΕΙ ΑΚΟΜΑ,
ΔΕΝ ΘΑ ΣΙΓΟΣΒΥΣΩ,
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΕΛΟΣ...
ΕΧΩ ΠΕΣΕΙ ΑΛΛΑ ΘΑ ΞΑΝΑΣΗΚΩΘΩ!
ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟΙ
ΑΛΛΑ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΔΥΝΑΤΟΣ.
ΘΑ ΣΑΣ ΔΕΙΞΩ ΑΠΟ ΤΙ
ΕΙΜΑΙ ΦΤΙΑΓΜΕΝΟΣ.
ΟΧΙ ΔΕΝ ΠΑΩ ΠΟΥΘΕΝΑ
ΕΔΩ ΘΑ ΜΕΙΝΩ,
ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΔΕΙΤΕ ΝΑ ΑΡΓΟΣΒΥΝΩ,
ΔΕΝ ΥΠΟΚΛΕΙΝΟΜΑΙ ΑΚΟΜΑ..
ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΤΕ
ΔΕΝ ΗΡΘΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ,
ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΘΑ ΥΠΑΡΧΩ,
ΟΠΩΣ ΜΠΟΡΩ ΚΑΙ
ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΙΣΜΑ ΣΑΣ ΡΕΜΑΛΙΑ
ΘΑ ΑΝΤΕΧΩ!!!!
ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΩ
ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΩ
ΑΦΗΣΤΕ ΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ
ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΝΑ ΖΗΣΩ
ΟΠΩΣ ΕΓΩ ΘΕΛΩ!!!!!!
ΘΑ ΑΝΤΕΞΩ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ
ΟΣΟ ΜΠΟΡΩ ΚΑΙ ΘΑ ΦΥΓΩ
ΟΤΑΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΩ ΚΑΙ
ΟΠΩΣ ΘΕΛΩ ΕΓΩ!!!!!!

 ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ!!!
TAGS:JIMISDP.